Voor me zit een mooie vrouw. Tot in de puntjes verzorgd. Slank, gekleed in een nauwsluitend, lichtgrijs jurkje en een donkergrijs kort vestje, elegante panty met een klein werkje en fijne schoentjes met een klein hakje. Kort krullend donkerbruin haar, grote bruine ogen met lange wimpers, goudkleurige oogschaduw die de diepe kleur van haar ogen benadrukt, een mooie gladde lichtbruine huid en lippen die verfijnd en met zorg gestift zijn.
Voor me zit een mooie vrouw. Tot in de puntjes verzorgd. Slank, gekleed in een nauwsluitend, lichtgrijs jurkje en een donkergrijs kort vestje, elegante panty met een klein werkje en fijne schoentjes met een klein hakje. Kort krullend donkerbruin haar, grote bruine ogen met lange wimpers, goudkleurige oogschaduw die de diepe kleur van haar ogen benadrukt, een mooie gladde lichtbruine huid en lippen die verfijnd en met zorg gestift zijn.
Een vrouw die weet wat ze wil, daar hard aan werkt en van mening is dat ze het ook onder ogen moet zien als het niet meer lukt. Ze wilde toch graag een bevestiging van iemand met een professionele blik, daarom heeft ze de afspraak met mij gemaakt. Jacqueline kwam alleen. Ze wist niet of het zinvol was, want het lag allemaal aan Theo. Die dus niet mee wou en niets ziet in relatietherapie. Het ultieme bewijs dat hij niet bereid was er aan te werken en dat het probleem bij hem lag, zo zei Jacqueline. Daar zit op zich wel wat in.
Bij onze eerste kennismaking viel me vooral het verdriet van Jacqueline op, omdat haar man haar niet kon geven waar ze zo’n behoefte aan had. Ik vroeg me af wat de oorzaak was. Na drie gesprekken met Jacqueline was het me helemaal duidelijk… Wat een felle tante! Ik kan me voorstellen dat Theo zich steeds meer achter een muurtje verschanst en wacht tot de storm overwaait. En dat hij geen zin meer heeft om de confrontatie aan te gaan. Ik vertelde Jacqueline het gevoel dat zij in mij opriep: ik werd namelijk ontzettend moe van de gesprekken met haar omdat het meer een steekspel dan een gesprek lijkt.
Je moet voortdurend op je hoede zijn, anders heb je het idee dat ze ‘je op je woorden pakt’. Je krijgt de neiging bepaalde dingen niet te zeggen, zodat je tenminste niet die stoomwals over je heen krijgt. Of een golf boordevol venijnige woorden. Het kostte me moeite om de juiste woorden te vinden, zoals dat vaak gaat met gevoelens. En nu was dat nog erger, omdat ik er eigenlijk geen zin in had. En juist dat was het gevoel dat ik onder woorden moest brengen, dat Jacqueline je eigenlijk met woorden lamslaat. Als het op mij als buitenstaander en professional al zo’n invloed heeft dat ik de neiging heb om minder mijn best voor haar te gaan doen, wat meer afstand ga nemen, wat moet het dan niet voor invloed hebben als je een relatie met haar hebt? Dan is het bijna onvermijdelijk dat er schadelijke interactiepatronen ontstaan.
Wat er verder met Jacqueline en haar relatie gebeurde, lees je in mijn boek “Is je relatie te redden”. Met theorie onderbouwd, en met concrete handvaten voor als je zelf in een vergelijkbare situatie zit.