Vooral mannen worden nogal eens beticht van bindingsangst. Maar diezelfde mannen zie je dan jaren later achter een kinderwagen lopen met een andere vrouw. Heb je je dan zo vergist? Lag het aan jou, aan jullie relatie, aan het moment in zijn leven? Was het wel bindingsangst? Bestaat het wel?
Vooral mannen worden nogal eens beticht van bindingsangst. Maar diezelfde mannen zie je dan jaren later achter een kinderwagen lopen met een andere vrouw. Heb je je dan zo vergist? Lag het aan jou, aan jullie relatie, aan het moment in zijn leven? Was het wel bindingsangst? Bestaat het wel? Wat houdt het in? Of is bindingsangst gewoon zoiets als “de juiste partner nog niet gevonden”?
Dat laatste kan zeker een rol spelen als jonge mensen zich niet willen binden aan hun partner. Maar er bestaat ook wel degelijk een serieus probleem als een onveilige hechting. De meest toonaangevende onderzoeken op dit gebied zijn verricht door Hazan en Shaver (1987). Zij onderzochten de hechtingspatronen in de jeugd en de relatie van deze hechtingsstijl met ideeën over romantische liefde. En dat bleek een hele belangrijke rol te spelen. Mensen die het gevoel hebben dat ze een fijne, warme relatie met hun ouders hadden, zien vriendschap en vertrouwen als de belangrijkste kenmerken van romantische liefde. Ze geloven in blijvende liefde, vinden zichzelf aardig en ervaren de ander als betrouwbaar. De relatie met hun ouders is de basis voor de relatie met hun huidige partner. We spreken van een veilige hechting.
Een onveilige hechting vanuit je jeugd heeft een negatieve invloed op je relatiegeluk als volwassene. Wel is het hoopgevend, dat gebleken is dat de onveilige hechting niet blijvend hoeft te zijn. Ook als je een slechte jeugd hebt gehad, kun je leren mensen te vertrouwen. Hoe meer inzicht je hebt in je eigen hechtingspatronen en hoe die ontstaan zijn, hoe groter de kans dat je er grip op krijgt en ze kunt veranderen.